श्रीनगर— जम्मू कश्मीरको ग्रीष्मकालीन राजधानी श्रीनगरमा तिब्बती मुस्लिम समुदाय फस्टाउँदैछ। भ्वाइस अफ अमेरिका (भीओए) ले धर्मशालाबाट केही सय किलोमिटर टाढा रहेको यस ठाउँमा अधिकांश तिब्बती शरणार्थीहरू भारतबाट छ दशकअघि भारतमा बसोबास गर्दै आएका छन् र आफ्नो बौद्ध धर्मको अभ्यास गरेका छन्।

सबैभन्दा बढी जनसंख्या भएको मुस्लिम बहुल क्षेत्र श्रीनगरमा करिब १५०० तिब्बती मुस्लिमहरू छन्। भीओए अनुसार उनीहरूले आफ्नो छिमेकीहरूलाई माया गर्ने र बढ्दो लोकप्रिय खाना पकाउने रेष्टुरेन्टहरू खोलेर आफ्नो संस्कृति र परम्परालाई जोगाएर राखेका छन्।

श्रीनगरको बुलेभार्ड रोडमा रहेको ल्हासा रेस्टुरेन्टका प्रबन्धक अहमद कमल जरीफले भने, युवा कश्मीरीहरू मोमोज जस्ता तिब्बती परिकारहरू मन पराउँछन्, जुन एक प्रकारको स्टफड स्टीम्ड डम्पलिंग हो। ‘हाम्रा अधिकांश ग्राहकहरू कश्मीरी हुन्,’ उनले भने।

उनले सन् १९७६ मा यो ठाउँ खोल्ने आफ्ना बुबाका लागि यो रेष्टुरेन्ट महत्त्वपूर्ण रहेको बताए।

श्रीनिगरको तिब्बती पब्लिक स्कुलका पूर्व प्रिन्सिपल अमानुल्लाह मलिकले भने, सन् १९५९ मा बेइजिङविरुद्धको असफल विद्रोहपछि चिनियाँ सेनाले ल्हासाको नियन्त्रण कब्जा गरेपछि भागेका तिब्बती मुस्लिमहरूका लागि कश्मीरको यात्रा त्यति धेरै पलायन थिएन।

धेरै वर्ष पहिले, समुदायका पुर्खाहरू कश्मीरबाट ल्हासा गए जहाँ तिनीहरूले तिब्बती महिलाहरूसँग विवाह गरे र तिनीहरूको भाषा सिके र यसैले एउटा छुट्टै समुदाय गठन भयो।

मलिकले भने, ‘हामीले आफ्नो धर्म पालन गर्ने, मस्जिद निर्माण गर्ने र कुनै अवरोध बिना व्यापार गर्ने स्वतन्त्रताको आनन्द उठायौं।’ धेरैजसो नयाँ आगमनहरू १८औँ शताब्दीको हरि पर्वत किल्ला नजिकै श्रीनगरमा बसोबास गर्थे, भीओएले लेखेको छ, यो ठाउँ अहिले धेरै तिब्बती रेस्टुरेन्टहरू र त्यहाँका बासिन्दाहरूको सांस्कृतिक जराका अन्य चिन्हहरूले चिन्ह लगाइएको एउटा सम्पन्न छिमेक भएको छ।

यसबाहेक, तिब्बती र कश्मीरीहरू बीच अन्तरसामुदायिक विवाहहरू भएका छन् तर त्यति सामान्य छैनन्। ३० वर्षकी निघत काजीले एक तिब्बती पुरुषसँग विवाह गरिन् र तिनका तीन सन्तान छन्। काजीले २०११ मा विवाह गरे र उनले आफ्नो समुदाय बाहिर विवाह गरेपछि उनले आफ्नो परिवारको प्रतिरोधको सामना गर्नु परेको थियो। ‘अहिले मेरो परिवार र सिङ्गो गोत्र खुसी छ र मेरो निर्णयको कदर गर्छु। अन्तर—समुदायिक विवाह धेरै हुनुपर्छ,’ उनले भनिन्।

युवा तिब्बतीहरूले आफ्नो पुर्खाको मातृभूमिमा फर्कने आशा त्यागेका हुन सक्छन्, जुन उनीहरूले अहिले चिनियाँ कब्जामा रहेको दाबी गर्छन्। यो मनोवृत्ति निश्चित रूपमा उनीहरूको जीवन शैलीमा देख्न सकिन्छ किनभने उनीहरूले कश्मीरी जनताको रीति र भाषा अपनाइरहेका छन्

‘कश्मीरमा हामीलाई कहिल्यै उत्पीडन गरिएको छैन। कश्मीरीहरू महान छन् र हामीसँग राम्रो व्यवहार गरेका छन्,’ जरीफले भने।